¡Buenos dias!
Door: Vivianne van Grieken
Blijf op de hoogte en volg Vivianne
14 Maart 2017 | Peru, Lima
¡Hola!
Wat leuk dat je mijn reisverslag wilt lezen. Alweer een maand geleden kwam ik aan in Peru om een halfjaar stage te gaan lopen. Samen met mijn vriend ben ik naar Peru gereisd, hij heeft mij de eerste week vergezeld en samen hebben we Lima verkend. Eenmaal op het vliegveld aangekomen, na een voorspoedige reis, viel één ding meteen op: de drukte! Overal zijn mensen, ontelbaar veel Peruanen en vooral ook veel kinderen. Het is chaotisch, druk en overal zitten mensen met spullen op de grond of staan ze bij de gate familie op te wachten. Desalniettemin hebben we ons snel door de menigte heen geworsteld om een taxi naar 'huis' te nemen. De eerste week hebben we in hostels overnacht, in de meer toeristische delen van Lima. Er was ons al verteld dat je uit moet kijken met de taxi's, er zijn er zoveel en daar zitten ook onbetrouwbare taxi chauffeurs tussen helaas. Died en ik zijn allebei enorm fan van uber dus die hebben we meteen besteld. Echter was het nog best een klus om die te vinden.. Overal auto's, getoeter, mensen, je ziet soms door de bomen het bos niet meer. Buiten kwam meteen die typische buitenlandse geur van eettentjes en uitlaatgassen op ons af. Eenmaal veilig in de taxi werden we eigenlijk al meteen overvallen door de enorme verkeersdrukte. Er is gewoon veel te veel verkeer en er zijn weinig regels.. Althans; 'la gente no respeta' zoals mijn stagebegeleider dat noemt. Dat betekent eigenlijk: de mensen respecteren de regels niet. Kortom; alles vliegt door elkaar heen! Zo ontzettend chaotisch, niet te vergelijken met Nederland. Soms doe ik mijn ogen maar dicht als de chauffeur weer in de remmen gaat, gek genoeg komt het altijd goed. De mensen hebben door die gekte wel goed leren rijden.. Het enige wat vermoeiend is, is dat ze de hele tijd de toeter indrukken.. Ze claxoneren aan één stuk door zonder doel. Soms moet het wel als iemand je weer van rechts inhaalt maar vaak zijn het gewoon opgewonden standjes die denken dat toeteren zin heeft terwijl alles vaststaat. Dat lawaai was trouwens ook nog wel een dingetje, je hoort de hele tijd alarmen afgaan overal, toeters van auto's dus maar ook vuilnismannen die beschikken over megafoons om door te 'schreeuwen'. Niets kan op een rustige, normale manier. Dit vond ik zelf wel heel leuk want dit is natuurlijk een enorm contrast vergeleken met Nederland. Daar is alles georganiseerd, iedereen respecteert de regels (anders krijg je gewoon een boete, hier koop je de politie om) en de meeste dingen gebeuren in stilte. Dit waren wat eerste indrukken, ik dwaal een beetje af.
We zijn begonnen in het oude centrum van Lima. Hier zaten we in een hostel dat gevestigd was in prachtig koloniaal gebouw. De sfeer was goed en de kamers waren leuk. We zijn hier ook met wat andere backpackers opgetrokken. Ik ben zelf niet zo'n hostel fan, dit klinkt verwend, maar wilde het wel een kans geven. Deze eerste ervaring was goed en we zaten dichtbij de bezienswaardigheden. We hebben een museum bezocht, op valentijnsdag (hier ook commercieel) en de stad verkend. Het oude Lima is echt heel erg mooi, we hebben via het hostel aan een walking tour meegedaan en een kookcursus gevolgd. We hebben hier 'ceviche' leren maken, vis met ui en mais en zoete aardappel gedrenkt in limoen. Dit klinkt een beetje raar maar het is rauwe vis die 'gegaard' wordt in limoen, erg lekker. Daarna zijn we doorgegaan naar Miraflores, het hippe, rijkere gedeelte van Lima. Hier heb je een uitgestrekte boulevard, hippe winkels en uitgaansgelegenheden. We hebben hier fietsen gehuurd en dat was een leuke ervaring. Hoe gestoord het verkeer ook is, fietspaden zijn dan weer heel netjes aangelegd en fietsers hebben alle ruimte. De kust hier is bijzonder, net als het landschap uberhaupt. Er is een stad gebouwd tussen de bergen in en bij de kust zit je direct aan het water, er is weinig overgang van een strand naar de zee bijvoorbeeld. We misten hier wel een beetje de charme van de mooie oude gebouwen, dat spreekt ons aan. Wel konden we hier weer leuker een avond de stad in, er zijn clubs en allerlei barren. We zijn geëindigd in Barranco, ook een hip gedeelte van Lima met allerlei barretjes en veel kunstenaars. Het is artistiek en ligt dichtbij het strand. Je hebt hier ook veel muzikanten 's avonds op het plein en de eettentjes zijn Peruaans maar wel ingesteld op westerlingen. Het wordt mooi aangekleed en het eten is heerlijk!
Ik heb hele mooie foto's gemaakt deze week die ik later met jullie zal delen. Het was tijd om onze spullen in te pakken en door te gaan naar ons 'echte huis'. Died blijft namelijk 2 maanden bij mij in Lima, hij wilde eerst nog een beetje rondreizen met een clubgenoot om daarna naar mij terug te keren. Eenmaal in de taxi had ik contact met mijn begeleider, we hadden elkaar nog nooit face to face ontmoet, alleen via de mail. De stageplaats heb ik ook via haar geregeld. Eenmaal bij het afgesproken punt aanbeland kwam er een meisje aangelopen die ook zoekende leek, naar twee 'blanke mensen'. Ik benadruk dit omdat ik mij in een deel van Lima bevind waar eigenlijk weinig blanken komen. Heel anders dan de meer toeristische gedeelten waar we ons de eerste week bevonden. Voor de Peruanen hier zijn wij een attractie. Echter wel op een prettige manier, ze staren of zeggen wel eens wat maar eigenlijk is alles positief en ze gaan bijvoorbeeld niet aan je zitten of voor je buigen of iets. Ik heb niks met dat soort zelfverheerlijking dus dat komt goed uit. Ik heb liever dat iedereen normaal doet. Anwyay, het was best spannend om hier rond te gaan lopen want mijn begeleider vertelde dat het hier dus best uniek is om een blanke te zien en dat er ook wel wat 'deliquentes' (incidenten) gebeuren in dit 'distrito' (district). Je beseft pas hoe vrij je bent als je in een ander land komt. Daar vertel ik straks meer over. Died, ik en mijn begeleider gingen naar huizen kijken hier in de buurt. Om een gezellig parkje heen staan verschillende gebouwen waar mensen kamers onderhuren. We hebben een leuk appartementje uitgekozen, maar het stond nog wel helemaal leeg. Die middag zijn we meteen allerlei spullen gaan kopen, waaronder ook een matras. Toen we naar huis gingen met de taxi ging het matras gewoon op het dak van de auto, wel zo makkelijk. Je staat soms van dingen te kijken hier maar ik zie wel in dat er veel minder regels zijn of dat mensen die regels dus gewoon aan hun laars lappen. Het is toch corrupt en als iedereen het doet kan de politie het niet overzien. Het was erg leuk om even door de buurt heen te rijden en het verkeer weer van dichtbij te aanschouwen. Sommige taxi chauffeurs draaien Peruaanse muziek in de auto, vaak salsa muziek en dat heeft wel iets gezelligs. Salsa leren ze hier vanaf jongs af aan en dat hebben Died en ik wel kunnen bewonderen in de eerste week dat we uitgingen.
Nadat we de supermarkt hadden overleefd gingen we naar huis. Het aantal mensen daar is niet te overzien en de snelheid waarmee de kassa's draaien is echt om te janken, er staan overal rijen en even 'snel boodschappen doen' is er hier niet bij. Je zit eerst al met het verkeer, de grote supermarkten bevinden zich alleen in 'plaza's', daar moet je je eerst heen verplaatsen in 20 minuten en dan nog die supermarkt door en 15 minuten in de rij. Het afrekenen gaat allemaal heel tranquilo, mensen lijken geen haast te hebben. De spullen die zijn gescand worden stuk voor stuk in zakjes ingepakt door een medewerker die naast de kassa staat of door de cassière zelf, zó inefficient. Je wil er wat van zeggen maar dat heeft geen zin en dus blijf je geduldig staan kijken hoe jouw appels van bananen worden gescheiden en weer een ander zakje wordt gepakt voor het wasmiddel etc etc.. Er zijn zoveel mensen dat er maar banen gecreërd worden denk ik, zoals bijvoorbeeld die 'inpakker' naast de cassière.
Eenmaal thuis, weer een halfuur later omdat je ook nog door de mensenmassa heen moet, begonnen we ons appartement in te richten. We hebben meteen een ventilator gekocht want je zweet gewoon weg, het is zo'n 33 graden of warmer en je bent de hele dag plakkerig. In combinatie met veelal onverharde wegen ben je na een middagje wandelen door de straten een soort zweet/zand-monster. 'Que calor' zeggen ze hier maar al te vaak, dat betekent 'wat is het heet'. Het wordt hier wel koeler in juni en juli, ongeveer 18 graden maar dat vinden ze hier erg koud. Wat wij dan weer koud vonden was de douche. Ondanks een prima ingericht appartement met nieuwe keuken en douche etc, douchen we dus koud. Warm water vinden ze vreemd en hebben ze ook niet echt, het is duur en het is warm dus ze snappen niet waarom je warm zou willen douchen. Daarnaast hebben ze tegen mij gezegd, toen ik zei dat de mensen hier zo jong lijken, dat wij ouder lijken omdat we met warm water douchen en dat zou slechter zijn voor je huid. Hier kon ik wel om lachen. Minder grappig vond ik het feit dat er laatst één kakkerlak in mijn kamer voorbij glipte, ik heb gegild en de buurvrouw erbij gehaald. Walgelijk. Ik houd het nog wel zo schoon..
Ook al is het hier netjes en zien de mensen er over het algemeen wel verzorgd uit, op straat is het zanderig en viezig. Naast de insecten heeft elk huis wel een hond. En niet één, nee, vaak wel drie. Bij mij wonen er in de gang twee, ze zijn wel leuk. Eentje heet Chocolate omdat hij zo mooi bruin is en de ander weet ik even niet, die is oud. Er is ook nog een kleinere die woont in huis bij de buurvrouw en heet Princesa. De buurvrouw is erg met me begaan en ziet mij als haar tweede kind, dit voelt wel vertrouwd. Ze heeft nog een dochter waarmee ik het goed kan vinden. Nog even over de dieren; er leven hier veel honden en katten ook gewoon op straat. Ondanks dat de Peruanen erg van hun huisdieren houden, steriliseren ze ze vaak niet en planten de dieren zich snel voort. Ik zie vaak honden met hun hoofd in een vuilniszak, op straat. De reguliere vuilnisbakken staan hier trouwens buiten maar het zijn een soort manden, hierin kun je je vuilnis leggen en 's ochtends wordt het opgehaald. Ik vond dit eerst heel primitief maar het is eigenlijk heel handig want elke ochtend komt de vuilophaaldienst het ophalen (met de megafoon, dat wel..)
Naast deze culturele verschillen was ook meteen het wassen een probleem. Ik ben eerlijk, ik vind kleding op de hand wassen niet zo. Ik doe het wel, met dunne stofjes of kleding waarvan ik weet dat als je het hier laat wassen je het in maat 152 terug krijgt. Maar, over het algemeen vind ik het wel prettig als beddengoed en dergelijke gewoon in de wasmachine gaan. Mijn begeleider, en haar familie snapten niet waarom ik niet gewoon op de hand was. Het water is koud en het is stoffig op straat dus dat wordt aardig boenen mocht je het zelf willen wassen. Er zijn gelukkig veel lavanderia's en die zijn ook niet te duur. Over het algemeen is leven hier niet duur, het district waarin ik me bevind bestaat uit de middenklasse en iets lager. De prijzen zijn gunstig en voor 1 sol (ongeveer 0,29 cent) heb je al een zak met heerlijke verse broodjes. Ik ga vaak naar de bakker hier. De eerste week waren Died en ik dus in de meer toeristische gebieden, daar betaal je logischerwijs wat meer. Nog even terugkomend op het straatbeeld en de veiligheid hier, ik kan 's avonds niet alleen over straat. Ik ben 'te blank' zeggen ze hier. Ze zullen je niets aan doen maar wel je geld willen en dat maakt het onveiliger, ook worden er in Lima veel mensen beroofd van hun telefoon. Ik ga 's avonds altijd op tijd ergens heen en weer terug of samen met iemand. Een normale taxi neem ik over het algemeen niet omdat die dus onveiliger zijn. Wel heb ik gemerkt dat het scheelt dat ik goed Spaans spreek en dat ik lang ben. Ik probeer zekerheid uit te stralen en niet teveel bij me te dragen. Het voelt ook niet prettig als je loopt te pronken met alles wat je hebt terwijl er mensen zijn die met nog geen 300 euro per maand (gemiddeld salaris) een gezin moeten onderhouden.
De familie van mijn begeleider woont twee huizen verderop. Ze zijn enorm hartelijk en heel vaak ga ik bij ze eten of even chillen. Ze hebben vier dochters, van rond mijn leeftijd of net iets ouder. Ze studeren allemaal, veel jongeren in Peru combineren werk en studie waardoor het mogelijk is om bijvoorbeeld tandarts of advocaat te worden zoals twee meisjes uit het gezin. Eén van hen heeft al een kind, ze is zelf 28 en het is 7. Hier is dat heel normaal, mijn collega vertelde me dat meisjes al vanaf hun veertiende soms een kind krijgen. Dit heeft enerzijds te maken met gebrek aan voorlichting, de wil om voorbehoedsmiddelen te gebruiken (dat is niet zo gebruikelijk) maar anderzijds ook met het feit dat abortussen verboden zijn. Als je dus ongepland zwanger raakt en zelfs in gevallen van verkrachting moet je het kind houden. Best heftig vond ik. Religie speelt hier een grotere rol dan bij ons. Wel komen de kinderen in die families goed terecht, kinderen gaan hier niet opzichzelf wonen maar wonen allemaal in bij de ouders. Ze hebben wel een soort van eigen plek/appartementje in het ouderlijk huis maar wonen niet op zichzelf. Hier wonen de echtgenoten vaak bij in. Een jong kind groeit dus op met heel veel 'familie' om zich heen en dat is natuurlijk wel prettig.
Terug naar het onderwerp eten; het eten is hier fantastisch! Van rijst met kip en een heerlijke saus en zoete aardappelen tot aan visgerechten met allerlei variaties, het is allemaal even lekker. Ik moest helaas van mijn vegetarierschap afstappen want in dit gedeelte van Lima is het onmogelijk om geen vlees te eten. Alles is vlees, en meestal kip. Tussen de middag eten ze uitgebreid (twee gangen vaak) en 's avonds weinig. Ik zit dus elke middag met mijn collega's in een restaurantje waar je voor 2 euro twee gangen krijgt. Lekker maar ook lastig. Ik heb het er soms moeilijk mee, vind het niet prettig om meteen weer dieren te eten maar dan ook vooral in de vormen hoe het je hier voorgeschoteld wordt. Een hele vis met kop en staart of vlees met veel botten en dergelijke daar moet je niet van opkijken. Toen ik vorige week echter een kippenvoet in mijn soep had was ik er even klaar mee. Ik schrok ervan toen ik er doorheen roerde en kreeg haast kokhalsneigingen. Mijn begeleider stelde mij gerust en vertelde dat kippenvoeten eten hier heel normaal is, ze zijn 'heerlijk' zeggen ze en het collageen in de voet is goed voor je huid. Je kunt je voorstellen hoe ik hierbij gekeken heb en als een boer met kiespijn nog wat hapjes soep om die kippenvoet heen heb genomen. Af en toe lachen ze om mij hier maar ik vind sommige dingen gewoon net iets tever gaan. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor cavia eten, dat vinden ze heerlijk hier, ik had vroeger een cavia als huisdier en voel gewoon niet de behoefte om dat dier te gaan eten. Cavia wordt echter niet heel vaak gegeten, het is een duur stukje vlees voor de Peruanen.
Ik ben al een uur aan het schrijven en moet maar eens een beetje af gaan ronden en gaan slapen. Morgen weer een stagedag! Ik heb het hier erg naar mijn zin, de werkzaamheden zijn leuk. Momenteel houd ik mij bezig met de lancering van een zustermerk van het bestaande merk. Hiervoor moet een website gemaakt worden, moet het product worden gepromoot en worden veel gesprekken gevoerd over de positionering van het product. Heel leerzaam! Daarnaast is het team jong en is er veel ruimte voor creativiteit. Afgelopen zaterdag stond ik nog op het strand bij een evenement het product te promoten samen met mijn collega's, zulke uitjes zijn heel leuk. Ook heb ik al een evenement bijgewoond voor midden- en kleinbedrijven, een soort netwerkborrel en nam de baas me een dag mee op stap. Ik leer hier veel en heb zin in wat er allemaal nog komen gaat. Died komt woensdag terug dus dat is ook wel heel gezellig! Wel fijn ook dat er iemand is die voor me zorgt want qua gezondheid gaat het helaas wel wat minder. Mijn lichaam is niet gewend aan de bacteriën hier. De omstandigheden zijn minder hygiënisch en soms wordt er gebruik gemaakt van kraanwater bij de bereiding van eten of sappen. Ze zijn dol op sappen, met elk soort fruit valt er hier wel een sap te maken. Heel lekker, als je tenminste zeker weet dat het goed water is en geen kraanwater (dit is vaak besmet water). Dit kun je echter niet controleren dus de kans dat je iets oploopt is er altijd. Ze drinken trouwens heel veel Inkacola, google dat maar eens. De hele dag door wordt dit gedronken, zelfs bij eten. Dit is gewoon gele coca cola met kauwgomballen smaak en dit zie je overal. Op straat kun je het overal kopen en ook tussen de auto's door in het verkeer zijn veel straatverkopers met onder andere die Inkacola. Dit zijn vaak ook kinderen trouwens, dat vind ik af en toe wel heftig om te zien. Mensen zijn hier, ondanks veel moderne middelen en technologiëen, wel wat armer. De ene keer ga je naar een prachtige bioscoop, Nederland kan nog wat leren van die aankleding en de andere keer sta je tussen de kinderen op straat die proberen snoep aan je te verkopen. Nog even terugkomend op m'n gezondheid: ik heb nu antibiotica om de infectie aan te pakken dus dat moet goedkomen. Ik houd jullie op de hoogte! Foto's zullen dus nog volgen.
Heel veel liefs van mij! Hopelijk is alles goed daar in Nederland, geniet van de eerste lentedagen!
xxxxxxx
Wat leuk dat je mijn reisverslag wilt lezen. Alweer een maand geleden kwam ik aan in Peru om een halfjaar stage te gaan lopen. Samen met mijn vriend ben ik naar Peru gereisd, hij heeft mij de eerste week vergezeld en samen hebben we Lima verkend. Eenmaal op het vliegveld aangekomen, na een voorspoedige reis, viel één ding meteen op: de drukte! Overal zijn mensen, ontelbaar veel Peruanen en vooral ook veel kinderen. Het is chaotisch, druk en overal zitten mensen met spullen op de grond of staan ze bij de gate familie op te wachten. Desalniettemin hebben we ons snel door de menigte heen geworsteld om een taxi naar 'huis' te nemen. De eerste week hebben we in hostels overnacht, in de meer toeristische delen van Lima. Er was ons al verteld dat je uit moet kijken met de taxi's, er zijn er zoveel en daar zitten ook onbetrouwbare taxi chauffeurs tussen helaas. Died en ik zijn allebei enorm fan van uber dus die hebben we meteen besteld. Echter was het nog best een klus om die te vinden.. Overal auto's, getoeter, mensen, je ziet soms door de bomen het bos niet meer. Buiten kwam meteen die typische buitenlandse geur van eettentjes en uitlaatgassen op ons af. Eenmaal veilig in de taxi werden we eigenlijk al meteen overvallen door de enorme verkeersdrukte. Er is gewoon veel te veel verkeer en er zijn weinig regels.. Althans; 'la gente no respeta' zoals mijn stagebegeleider dat noemt. Dat betekent eigenlijk: de mensen respecteren de regels niet. Kortom; alles vliegt door elkaar heen! Zo ontzettend chaotisch, niet te vergelijken met Nederland. Soms doe ik mijn ogen maar dicht als de chauffeur weer in de remmen gaat, gek genoeg komt het altijd goed. De mensen hebben door die gekte wel goed leren rijden.. Het enige wat vermoeiend is, is dat ze de hele tijd de toeter indrukken.. Ze claxoneren aan één stuk door zonder doel. Soms moet het wel als iemand je weer van rechts inhaalt maar vaak zijn het gewoon opgewonden standjes die denken dat toeteren zin heeft terwijl alles vaststaat. Dat lawaai was trouwens ook nog wel een dingetje, je hoort de hele tijd alarmen afgaan overal, toeters van auto's dus maar ook vuilnismannen die beschikken over megafoons om door te 'schreeuwen'. Niets kan op een rustige, normale manier. Dit vond ik zelf wel heel leuk want dit is natuurlijk een enorm contrast vergeleken met Nederland. Daar is alles georganiseerd, iedereen respecteert de regels (anders krijg je gewoon een boete, hier koop je de politie om) en de meeste dingen gebeuren in stilte. Dit waren wat eerste indrukken, ik dwaal een beetje af.
We zijn begonnen in het oude centrum van Lima. Hier zaten we in een hostel dat gevestigd was in prachtig koloniaal gebouw. De sfeer was goed en de kamers waren leuk. We zijn hier ook met wat andere backpackers opgetrokken. Ik ben zelf niet zo'n hostel fan, dit klinkt verwend, maar wilde het wel een kans geven. Deze eerste ervaring was goed en we zaten dichtbij de bezienswaardigheden. We hebben een museum bezocht, op valentijnsdag (hier ook commercieel) en de stad verkend. Het oude Lima is echt heel erg mooi, we hebben via het hostel aan een walking tour meegedaan en een kookcursus gevolgd. We hebben hier 'ceviche' leren maken, vis met ui en mais en zoete aardappel gedrenkt in limoen. Dit klinkt een beetje raar maar het is rauwe vis die 'gegaard' wordt in limoen, erg lekker. Daarna zijn we doorgegaan naar Miraflores, het hippe, rijkere gedeelte van Lima. Hier heb je een uitgestrekte boulevard, hippe winkels en uitgaansgelegenheden. We hebben hier fietsen gehuurd en dat was een leuke ervaring. Hoe gestoord het verkeer ook is, fietspaden zijn dan weer heel netjes aangelegd en fietsers hebben alle ruimte. De kust hier is bijzonder, net als het landschap uberhaupt. Er is een stad gebouwd tussen de bergen in en bij de kust zit je direct aan het water, er is weinig overgang van een strand naar de zee bijvoorbeeld. We misten hier wel een beetje de charme van de mooie oude gebouwen, dat spreekt ons aan. Wel konden we hier weer leuker een avond de stad in, er zijn clubs en allerlei barren. We zijn geëindigd in Barranco, ook een hip gedeelte van Lima met allerlei barretjes en veel kunstenaars. Het is artistiek en ligt dichtbij het strand. Je hebt hier ook veel muzikanten 's avonds op het plein en de eettentjes zijn Peruaans maar wel ingesteld op westerlingen. Het wordt mooi aangekleed en het eten is heerlijk!
Ik heb hele mooie foto's gemaakt deze week die ik later met jullie zal delen. Het was tijd om onze spullen in te pakken en door te gaan naar ons 'echte huis'. Died blijft namelijk 2 maanden bij mij in Lima, hij wilde eerst nog een beetje rondreizen met een clubgenoot om daarna naar mij terug te keren. Eenmaal in de taxi had ik contact met mijn begeleider, we hadden elkaar nog nooit face to face ontmoet, alleen via de mail. De stageplaats heb ik ook via haar geregeld. Eenmaal bij het afgesproken punt aanbeland kwam er een meisje aangelopen die ook zoekende leek, naar twee 'blanke mensen'. Ik benadruk dit omdat ik mij in een deel van Lima bevind waar eigenlijk weinig blanken komen. Heel anders dan de meer toeristische gedeelten waar we ons de eerste week bevonden. Voor de Peruanen hier zijn wij een attractie. Echter wel op een prettige manier, ze staren of zeggen wel eens wat maar eigenlijk is alles positief en ze gaan bijvoorbeeld niet aan je zitten of voor je buigen of iets. Ik heb niks met dat soort zelfverheerlijking dus dat komt goed uit. Ik heb liever dat iedereen normaal doet. Anwyay, het was best spannend om hier rond te gaan lopen want mijn begeleider vertelde dat het hier dus best uniek is om een blanke te zien en dat er ook wel wat 'deliquentes' (incidenten) gebeuren in dit 'distrito' (district). Je beseft pas hoe vrij je bent als je in een ander land komt. Daar vertel ik straks meer over. Died, ik en mijn begeleider gingen naar huizen kijken hier in de buurt. Om een gezellig parkje heen staan verschillende gebouwen waar mensen kamers onderhuren. We hebben een leuk appartementje uitgekozen, maar het stond nog wel helemaal leeg. Die middag zijn we meteen allerlei spullen gaan kopen, waaronder ook een matras. Toen we naar huis gingen met de taxi ging het matras gewoon op het dak van de auto, wel zo makkelijk. Je staat soms van dingen te kijken hier maar ik zie wel in dat er veel minder regels zijn of dat mensen die regels dus gewoon aan hun laars lappen. Het is toch corrupt en als iedereen het doet kan de politie het niet overzien. Het was erg leuk om even door de buurt heen te rijden en het verkeer weer van dichtbij te aanschouwen. Sommige taxi chauffeurs draaien Peruaanse muziek in de auto, vaak salsa muziek en dat heeft wel iets gezelligs. Salsa leren ze hier vanaf jongs af aan en dat hebben Died en ik wel kunnen bewonderen in de eerste week dat we uitgingen.
Nadat we de supermarkt hadden overleefd gingen we naar huis. Het aantal mensen daar is niet te overzien en de snelheid waarmee de kassa's draaien is echt om te janken, er staan overal rijen en even 'snel boodschappen doen' is er hier niet bij. Je zit eerst al met het verkeer, de grote supermarkten bevinden zich alleen in 'plaza's', daar moet je je eerst heen verplaatsen in 20 minuten en dan nog die supermarkt door en 15 minuten in de rij. Het afrekenen gaat allemaal heel tranquilo, mensen lijken geen haast te hebben. De spullen die zijn gescand worden stuk voor stuk in zakjes ingepakt door een medewerker die naast de kassa staat of door de cassière zelf, zó inefficient. Je wil er wat van zeggen maar dat heeft geen zin en dus blijf je geduldig staan kijken hoe jouw appels van bananen worden gescheiden en weer een ander zakje wordt gepakt voor het wasmiddel etc etc.. Er zijn zoveel mensen dat er maar banen gecreërd worden denk ik, zoals bijvoorbeeld die 'inpakker' naast de cassière.
Eenmaal thuis, weer een halfuur later omdat je ook nog door de mensenmassa heen moet, begonnen we ons appartement in te richten. We hebben meteen een ventilator gekocht want je zweet gewoon weg, het is zo'n 33 graden of warmer en je bent de hele dag plakkerig. In combinatie met veelal onverharde wegen ben je na een middagje wandelen door de straten een soort zweet/zand-monster. 'Que calor' zeggen ze hier maar al te vaak, dat betekent 'wat is het heet'. Het wordt hier wel koeler in juni en juli, ongeveer 18 graden maar dat vinden ze hier erg koud. Wat wij dan weer koud vonden was de douche. Ondanks een prima ingericht appartement met nieuwe keuken en douche etc, douchen we dus koud. Warm water vinden ze vreemd en hebben ze ook niet echt, het is duur en het is warm dus ze snappen niet waarom je warm zou willen douchen. Daarnaast hebben ze tegen mij gezegd, toen ik zei dat de mensen hier zo jong lijken, dat wij ouder lijken omdat we met warm water douchen en dat zou slechter zijn voor je huid. Hier kon ik wel om lachen. Minder grappig vond ik het feit dat er laatst één kakkerlak in mijn kamer voorbij glipte, ik heb gegild en de buurvrouw erbij gehaald. Walgelijk. Ik houd het nog wel zo schoon..
Ook al is het hier netjes en zien de mensen er over het algemeen wel verzorgd uit, op straat is het zanderig en viezig. Naast de insecten heeft elk huis wel een hond. En niet één, nee, vaak wel drie. Bij mij wonen er in de gang twee, ze zijn wel leuk. Eentje heet Chocolate omdat hij zo mooi bruin is en de ander weet ik even niet, die is oud. Er is ook nog een kleinere die woont in huis bij de buurvrouw en heet Princesa. De buurvrouw is erg met me begaan en ziet mij als haar tweede kind, dit voelt wel vertrouwd. Ze heeft nog een dochter waarmee ik het goed kan vinden. Nog even over de dieren; er leven hier veel honden en katten ook gewoon op straat. Ondanks dat de Peruanen erg van hun huisdieren houden, steriliseren ze ze vaak niet en planten de dieren zich snel voort. Ik zie vaak honden met hun hoofd in een vuilniszak, op straat. De reguliere vuilnisbakken staan hier trouwens buiten maar het zijn een soort manden, hierin kun je je vuilnis leggen en 's ochtends wordt het opgehaald. Ik vond dit eerst heel primitief maar het is eigenlijk heel handig want elke ochtend komt de vuilophaaldienst het ophalen (met de megafoon, dat wel..)
Naast deze culturele verschillen was ook meteen het wassen een probleem. Ik ben eerlijk, ik vind kleding op de hand wassen niet zo. Ik doe het wel, met dunne stofjes of kleding waarvan ik weet dat als je het hier laat wassen je het in maat 152 terug krijgt. Maar, over het algemeen vind ik het wel prettig als beddengoed en dergelijke gewoon in de wasmachine gaan. Mijn begeleider, en haar familie snapten niet waarom ik niet gewoon op de hand was. Het water is koud en het is stoffig op straat dus dat wordt aardig boenen mocht je het zelf willen wassen. Er zijn gelukkig veel lavanderia's en die zijn ook niet te duur. Over het algemeen is leven hier niet duur, het district waarin ik me bevind bestaat uit de middenklasse en iets lager. De prijzen zijn gunstig en voor 1 sol (ongeveer 0,29 cent) heb je al een zak met heerlijke verse broodjes. Ik ga vaak naar de bakker hier. De eerste week waren Died en ik dus in de meer toeristische gebieden, daar betaal je logischerwijs wat meer. Nog even terugkomend op het straatbeeld en de veiligheid hier, ik kan 's avonds niet alleen over straat. Ik ben 'te blank' zeggen ze hier. Ze zullen je niets aan doen maar wel je geld willen en dat maakt het onveiliger, ook worden er in Lima veel mensen beroofd van hun telefoon. Ik ga 's avonds altijd op tijd ergens heen en weer terug of samen met iemand. Een normale taxi neem ik over het algemeen niet omdat die dus onveiliger zijn. Wel heb ik gemerkt dat het scheelt dat ik goed Spaans spreek en dat ik lang ben. Ik probeer zekerheid uit te stralen en niet teveel bij me te dragen. Het voelt ook niet prettig als je loopt te pronken met alles wat je hebt terwijl er mensen zijn die met nog geen 300 euro per maand (gemiddeld salaris) een gezin moeten onderhouden.
De familie van mijn begeleider woont twee huizen verderop. Ze zijn enorm hartelijk en heel vaak ga ik bij ze eten of even chillen. Ze hebben vier dochters, van rond mijn leeftijd of net iets ouder. Ze studeren allemaal, veel jongeren in Peru combineren werk en studie waardoor het mogelijk is om bijvoorbeeld tandarts of advocaat te worden zoals twee meisjes uit het gezin. Eén van hen heeft al een kind, ze is zelf 28 en het is 7. Hier is dat heel normaal, mijn collega vertelde me dat meisjes al vanaf hun veertiende soms een kind krijgen. Dit heeft enerzijds te maken met gebrek aan voorlichting, de wil om voorbehoedsmiddelen te gebruiken (dat is niet zo gebruikelijk) maar anderzijds ook met het feit dat abortussen verboden zijn. Als je dus ongepland zwanger raakt en zelfs in gevallen van verkrachting moet je het kind houden. Best heftig vond ik. Religie speelt hier een grotere rol dan bij ons. Wel komen de kinderen in die families goed terecht, kinderen gaan hier niet opzichzelf wonen maar wonen allemaal in bij de ouders. Ze hebben wel een soort van eigen plek/appartementje in het ouderlijk huis maar wonen niet op zichzelf. Hier wonen de echtgenoten vaak bij in. Een jong kind groeit dus op met heel veel 'familie' om zich heen en dat is natuurlijk wel prettig.
Terug naar het onderwerp eten; het eten is hier fantastisch! Van rijst met kip en een heerlijke saus en zoete aardappelen tot aan visgerechten met allerlei variaties, het is allemaal even lekker. Ik moest helaas van mijn vegetarierschap afstappen want in dit gedeelte van Lima is het onmogelijk om geen vlees te eten. Alles is vlees, en meestal kip. Tussen de middag eten ze uitgebreid (twee gangen vaak) en 's avonds weinig. Ik zit dus elke middag met mijn collega's in een restaurantje waar je voor 2 euro twee gangen krijgt. Lekker maar ook lastig. Ik heb het er soms moeilijk mee, vind het niet prettig om meteen weer dieren te eten maar dan ook vooral in de vormen hoe het je hier voorgeschoteld wordt. Een hele vis met kop en staart of vlees met veel botten en dergelijke daar moet je niet van opkijken. Toen ik vorige week echter een kippenvoet in mijn soep had was ik er even klaar mee. Ik schrok ervan toen ik er doorheen roerde en kreeg haast kokhalsneigingen. Mijn begeleider stelde mij gerust en vertelde dat kippenvoeten eten hier heel normaal is, ze zijn 'heerlijk' zeggen ze en het collageen in de voet is goed voor je huid. Je kunt je voorstellen hoe ik hierbij gekeken heb en als een boer met kiespijn nog wat hapjes soep om die kippenvoet heen heb genomen. Af en toe lachen ze om mij hier maar ik vind sommige dingen gewoon net iets tever gaan. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor cavia eten, dat vinden ze heerlijk hier, ik had vroeger een cavia als huisdier en voel gewoon niet de behoefte om dat dier te gaan eten. Cavia wordt echter niet heel vaak gegeten, het is een duur stukje vlees voor de Peruanen.
Ik ben al een uur aan het schrijven en moet maar eens een beetje af gaan ronden en gaan slapen. Morgen weer een stagedag! Ik heb het hier erg naar mijn zin, de werkzaamheden zijn leuk. Momenteel houd ik mij bezig met de lancering van een zustermerk van het bestaande merk. Hiervoor moet een website gemaakt worden, moet het product worden gepromoot en worden veel gesprekken gevoerd over de positionering van het product. Heel leerzaam! Daarnaast is het team jong en is er veel ruimte voor creativiteit. Afgelopen zaterdag stond ik nog op het strand bij een evenement het product te promoten samen met mijn collega's, zulke uitjes zijn heel leuk. Ook heb ik al een evenement bijgewoond voor midden- en kleinbedrijven, een soort netwerkborrel en nam de baas me een dag mee op stap. Ik leer hier veel en heb zin in wat er allemaal nog komen gaat. Died komt woensdag terug dus dat is ook wel heel gezellig! Wel fijn ook dat er iemand is die voor me zorgt want qua gezondheid gaat het helaas wel wat minder. Mijn lichaam is niet gewend aan de bacteriën hier. De omstandigheden zijn minder hygiënisch en soms wordt er gebruik gemaakt van kraanwater bij de bereiding van eten of sappen. Ze zijn dol op sappen, met elk soort fruit valt er hier wel een sap te maken. Heel lekker, als je tenminste zeker weet dat het goed water is en geen kraanwater (dit is vaak besmet water). Dit kun je echter niet controleren dus de kans dat je iets oploopt is er altijd. Ze drinken trouwens heel veel Inkacola, google dat maar eens. De hele dag door wordt dit gedronken, zelfs bij eten. Dit is gewoon gele coca cola met kauwgomballen smaak en dit zie je overal. Op straat kun je het overal kopen en ook tussen de auto's door in het verkeer zijn veel straatverkopers met onder andere die Inkacola. Dit zijn vaak ook kinderen trouwens, dat vind ik af en toe wel heftig om te zien. Mensen zijn hier, ondanks veel moderne middelen en technologiëen, wel wat armer. De ene keer ga je naar een prachtige bioscoop, Nederland kan nog wat leren van die aankleding en de andere keer sta je tussen de kinderen op straat die proberen snoep aan je te verkopen. Nog even terugkomend op m'n gezondheid: ik heb nu antibiotica om de infectie aan te pakken dus dat moet goedkomen. Ik houd jullie op de hoogte! Foto's zullen dus nog volgen.
Heel veel liefs van mij! Hopelijk is alles goed daar in Nederland, geniet van de eerste lentedagen!
xxxxxxx
