Mañana mañana
Door: Vivianne van Grieken
Blijf op de hoogte en volg Vivianne
17 Juni 2017 | Peru, Lima
Lieve allemaal,
Het is alweer drie maanden geleden dat ik een reisverslag schreef! In maart om precies te zijn. Tijd voor een update! Het gaat heel goed met mij. Died heeft mij 3 maanden vergezeld in Lima. Hij heeft bij een surfschool gewerkt, aan een website gebouwd en vooral veel uitgerust. We gingen vaak samen lunchen en eten 's avonds, voor mij een heel fijn gezelschap. We hebben leuke uitstapjes gemaakt naar onder andere Barranca, Jauja en Cusco. Barranca is meer een badplaats waar we tijdens pasen waren, allemaal tentjes waren er op het strand en iedereen vierde dat er een aantal vrije dagen waren. Hier hebben we hele leuke mensen leren kennen die in Lima wonen. Jauja was een ervaring opzich, hier woont de familie van de man van mijn buurmeisje. Waar het ligt noemen ze 'sierra', oftewel 'gebergte', er zijn daar temperaturen die je kunt vergelijken met het weer in Nederland. Best fris dus, wel heel mooi en heel authentiek. Mensen vervoeren hun goederen met ezels bijvoorbeeld. We aten hier 'pachamanka', oftewel: oven in de grond. Er wordt een gat gegraven waar aardappelen, vlees en groenten in gaan. Dat wordt dan aangestoken en gegaard. Voor Died en mij een hele ervaring, we vonden het (meeste) wel lekker maar anderzijds wel heel 'puur'. Als snack of voorgerecht, net hoe je het wil zien, werd er cavia aangeboden. Dit heb ik afgeslagen, het feit dat mijn snuffie daar op het bord lag vond ik te confronterend. Died heeft het wel geprobeerd maar was ook niet heel enthousiast over het idee én de smaak. De familie nam ons heel warm op en we mochten er blijven slapen. 'S avonds werd er een groot feest gehouden. Als er iemand jarig is of er ook maar één andere reden is voor een feestje, grijpen de Peruanen die aan. Stoelen aan de kant en dansen maar, als je niet danst ben je saai en als je niet mee doet met drinken val je er ook een beetje buiten. Ze schenken bier in één glas en geven de fles door, nadat ze hun glas op hebben gedronken geven ze het door aan de volgende. Je drinkt dus allemaal uit één glas, dat vond ik in het begin wel even 'wennen', zacht uitgedrukt hahaha.. Na dat weekend zijn we nog een keer naar een koudere stad gegaan, Cusco! Wat een prachtige, koloniale stad. Wel koud én je krijgt er flink last van de hoogte. Ik had moeite met omhoog lopen, je hijgt heel snel. Coca tea helpt daarbij en coca snoepjes. Hier hebben we ook de Machu Picchu beklommen, in totaal een tocht van drie dagen. We zijn 1 dag naar beneden gefietst over wegen tussen de bergen door, het regende heel hard dus dat was best eng maar we gaven niet op. Uiteindelijk bereikten we een plek waar 'aguas calientes' waren, oftewel hete wateren. Hier waren natuurlijke bassins die heel warm waren, hier konden we lekker uitrusten. De volgende dag zijn we gaan 'ziplinen', via kabelbanen verplaats je je dan van de ene naar de andere plek. Ik ben niet zo'n held en heb het hier ook niet heel erg naar mijn zin gehad om eerlijk te zijn. Ik vond het maar eng. Ook toen bleven we weer in een heel leuk dorpje slapen en zijn we de volgende dag doorgelopen naar Machu Picchu. Het wereldwonder-idee had ik zelf minder, ik vond vooral de omgeving van Machu Picchu geweldig! Woest gebergte, die frisse lucht, even wat anders dan Lima. Het regende erg die dagen dus we hebben met natte schoenen door moeten lopen, dat was iets minder. We hebben overal lokaal gegeten en met onze gezondheid ging het steeds beter. Dat heeft dus een paar maanden geduurd! Onze lichamen zijn absoluut niet gewend aan het eten in Zuid-Amerika.
Eenmaal terug in Lima gingen we vaak naar het centrum in de weekenden. Het gedeelte waar ik woon is dus redelijk arm, er is weinig. Als je geen marktkoop-man of vrouw bent is hier weinig te beleven. Ik zocht, samen met Died, daarom vaak het vertier op. We hebben veel gewandeld in de stad, gingen vaak ergens zwemmen of lekker uit eten. Een beetje vakantie in het weekend, heerlijk! Samen hebben we ook veel tijd in de Starbucks gespendeerd, voor goed internet en koffie kun je immers niet op veel andere plekken terecht. Na een aantal maanden is Died weer richting huis gegaan, hij is nu 2 weken in Nederland en vermaakt zich goed. Hij zegt dat hij vooral het fietsen gemist heeft! Niet alleen het transport zelf, maar ook de drukte en uitlaatgassen die ermee gemoeid gaan maken Lima een weinig aantrekkelijke stad. Ik zie echter absoluut ook de mooie kanten van de stad en probeer daar in het weekend dus ook heen te gaan! Verder is de winter hier nu aangebroken.. Langzamerhand zakte de temperatuur (hallelujah!) en is het nu 20 graden. Dit blijft zo maar gaat gepaard met een grijze lucht die drie maanden aanhoudt, heel ongezellig. De Peruanen lopen met dikke jassen rond en roepen nu weer de hele tijd: 'tengo friooo' (ik heb het koud). Iedereen heeft het erover en zelf de huisdieren hebben allemaal een jasje aan of jurkje, ze betuttelen hun beesten graag. Ik loop zonder jas rond en heb het helemaal niet koud en dat vinden ze heel interessant. Ze zeggen wel vaak: ella es acostumbrada! Oftewel: zij is eraan gewend. Grappig cultuurverschil! Wij zijn juist blij dat het 20 graden wordt met wellicht een zonnetje, omgekeerde wereld.
Op mijn stage heb ik het minder naar mijn zin op het moment, ik zal zo vertellen hoe dat komt. Mijn stagebegeleider is haar moeder een aantal weken geleden verloren, dit waren vier heftige weken. Zij overleed aan kanker binnen zeer korte tijd en Died en ik waren bij de begrafenis. Mijn stagebegeleider is na het overlijden van haar moeder direct gestopt met werken waardoor ik alleen op mijn plek zit. Ik heb wel contact met de baas over dingen die ik op kan pakken en moet aan mijn stageverslag werken dus opzich is dat geen ramp, echter vind ik het niet heel leuk om alleen te zitten en mis ik wel een beetje begeleiding. Maar, ik hoef nog maar anderhalve week stage te lopen dus ik overleef het wel! Ik heb veel geleerd over hoe een Peruaans bedrijf werkt en over de gebruiken en de taal. Ik spreek nu goed Spaans en dat vind ik geweldig! Ik profiteer er volop van. Nergens spreken ze Engels dus kan ik het goed oefenen. Ik vind mijn collega's erg leuk, jonge mensen die hard werken en geïnteresseerd zijn. Echter werkt iedereen op een rustig tempo.. Als in HEEL rustig oftewel: tranquilo. Wat vandaag niet lukt komt morgen wel en als iemand zich niet aan een afspraak houdt naja dan is dat nou eenmaal zo. Als iemand niet op komt dagen of twee uur te laat, oprecht geen haan die er naar kraait. Niets heeft haast, deadlines bestaan niet en mañana mañana is niet iets wat wij in Nederland voor de grap zeggen.. Het bestaat echt!! Het toppunt was een bedrijfsfeestje wat ik had. Ik moest om 11 uur 's ochtends klaarstaan (ze houden van 'day drinking') dus ik stond netjes klaar, mooi jurkje aan, hakken aan, buiten te wachten.. Daar voel je je al licht oncomfortabel bij in deze buurt, je bent immers een gringo en ze kijken allemaal naar je. Appt mijn collega doodleuk: sorry Vivianne het wordt 2 uur, ik moet nog wat regelen voor het feest. Ik schoot meteen in de stress: en de uitnodigingen dan? Iedereen denkt dat het om 12 uur begint? HELP! Maar kennelijk is dat goed gekomen aangezien wij uiteindelijk om half vier aankwamen en iedereen er net was.. Die 2 uur werd natuurlijk ook anderhalf uur later.. En zo gaat álles hier.. Ik verlang af en toe naar de Nederlandse stiptheid! Zoals ik al zei: overdag drinken en dansen, ze zijn er gek op. Mensen kunnen fantastisch dansen dat moet ik toegeven, kinderen, volwassenen, ouderen alles danst! Ook in de parken 's avonds, heerlijk vind ik dat om te zien. Het zijn levensgenieters zonder al teveel zorgen, ze leven minimalistischer, zijn eerder tevreden en werken hard. Dat laatste is dus alleen tegenstrijdig: ze werken wel 6 dagen maar krijgen gedaan wat je in 3 dagen had kunnen doen..
Over een week komt Rozemarijn mij opzoeken en daar heb ik ZOVEEL zin in! Eindelijk kan ik haar mijn leven laten zien en komt iemand mij vergezellen, echt leuk. De eerste week ga ik haar Lima laten zien, gaat ze mee naar mijn werk en gaan we heerlijk Peruaans eten (wel op plekken waarvan ik inmiddels weet dat dat kan...). De tweede week zakken we af van Lima naar Ica, vervolgens reizen we door naar Arequipa en gaan we via Puno en Lake titicaca naar La Paz (Bolivia) en salar de Uyuni (zoutvlakten). Vervolgens komen we aan in Cusco en gaan we daarna door naar de amazone! (Relax pap en mam, geen enge tochten, gewoon een georganiseerde tour van maar twee dagen). We eindigen in Mancora, het paradijs in het noorden van Lima waar uitgestrekte stranden zijn. Vervolgens vliegt Rozemarijn weer terug.. Ik ben dan twee dagen 'vrij' in Lima en vlieg op 29 juli door naar Panama. Mijn clubgenootje uit Groningen gaat met haar vriend naar Colombia in augustus en wilde mij daarvoor nog heel graag zien, omdat ik Peru al helemaal heb gezien straks en zij makkelijker vanuit een ander land naar Colombia kan werd het: Panama! (Nee pap en mam, we gaan niet de jungle in...). Hier gaan we de stad verkennen en een boottour maken langs een aantal eilanden! We gaan natuurlijk ook het wereldberoemde Panama kanaal bekijken. Dit is maar 8 dagen in totaal en dan ga ik terug naar Lima. Zij vliegt dan door en gaat met haar vriend reizen, ik ben 28 juli terug in Lima voor de fiestas patrias. De Peruanen krijgen twee dagen vrij van hun werk om groots de onafhankelijkheid van Peru te vieren. Eigenlijk is het puur toeval dat ik dan terug ben in Lima, ik zal er nog wel wat van meepikken.
Als ik terug ben in Lima ga ik mijn tweede familie en de onderbuurvrouw gedag zeggen, ze vinden het jammer dat ik ga. Vandaag weer werd ik vroeg naar beneden geroepen om met hen te ontbijten, het is immers vaderdag en dus hebben ze weer een reden om samen te komen en tijd voor een 'chisme' (praatje). Ook mijn collega's zal ik gedag gaan zeggen, die willen op mijn laatste stagedag (aanstaande 30 juni dus niet juli) natuurlijk een feest houden. Er zal wel weer gespeechd worden, taart gegeten worden en gedronken. Elke dag zou hier een feestdag kunnen zijn..
Ik heb gemengde gevoelens bij het teruggaan naar Nederland. Natuurlijk zal ik bepaalde dingen missen maar als ik heel eerlijk ben: ik mis Nederland! Ik mis mijn vrienden, ouders, familie, het eten, eigenlijk van alles. Ik kan niet goed aarden hier. Het tempo ligt te laag, het verkeer belemmert je enorm en de wijk waar ik woon is gewoon geen aanrader. Ik kan mijn weg goed vinden en ik spreek Spaans maar elke vreemdeling zou hier verbaasd opkijken. Waar ik Hong Kong echt in mijn hart heb gesloten, daar zou ik met liefde gaan wonen, heb ik Peru toch echt anders ervaren. Absoluut een interessant land daar niet van, vooral de cultuur is ontzettend goed zichtbaar. Er zijn hele mooie delen te zien van Peru en het feit dat je zover weg zit is geweldig. De taal en het eten in bepaalde gebieden voegen daar nog een extra speciaal gevoel aan toe. Een ervaring rijker, zo zie ik het, maar een prettig werkritme en levensgeluk zal ik hier niet vinden. De lonen zijn bizar laag waardoor je men toch erg belemmerd wordt. Nu klink ik toch wel heel verwend maar we mogen blij zijn met het feit dat wij af en toe leuke uitstapjes kunnen maken of op vakantie, menig Peruaan zou met ons willen ruilen. We mogen studeren, hebben er het geld voor en kunnen zonder belemmeringen ons land verlaten en naar andere landen toe reizen.. Wat een luxe!
Ondanks dat ik nog een heerlijke maand in het verschiet heb; voy a regresar (ik kom terug!). Vanaf augustus ga ik even lekker bij pap en mam wonen.. Ik dacht dat ik hier wel tot rust kon komen maar heb mezelf alweer aan een nieuwe uitdaging onderworpen. Vanaf half augustus ga ik afstuderen bij KAO in Amersfoort (beter bekend van John Frieda en Guhl). Een heel cool, modern bedrijf waar ik onderzoek ga doen naar het merk Kerasilk op de Europese markt. Ik zal het product onderzoeken op een goed presterende markt en bekijken hoe deze marketingstrategie geïmplementeerd kan worden op een minder goed presterende markt, afhankelijk van het afnemersprofiel/wensen en behoeften. Heel interessant en ik heb er superveel zin in! Died is druk aan het solliciteren en op zoek naar een baan, die zal ongeveer rond dezelfde tijd beginnen. Er ontbreekt alleen nog één ding: een huis! We willen graag gaan samenwonen en gaan daarom vanaf augustus op zoek naar een plek in de Randstad. Een spannende, nieuwe periode komt eraan!
Ik hoop dat alles goed met jullie gaat, ik vermaak mij nog wel even hier en hoop jullie snel weer te kunnen zien. Ik heb nog wat foto's toegevoegd echter is de wifi zo slecht (dus trage upload snelheid) dat er geloof ik maar 3 of 4 geüpload zijn :(.. Zodra ik beter internet tegen kom probeer ik de rest te uploaden.
Besos y un abrazo vanuit Peru!
xxxxxx
Het is alweer drie maanden geleden dat ik een reisverslag schreef! In maart om precies te zijn. Tijd voor een update! Het gaat heel goed met mij. Died heeft mij 3 maanden vergezeld in Lima. Hij heeft bij een surfschool gewerkt, aan een website gebouwd en vooral veel uitgerust. We gingen vaak samen lunchen en eten 's avonds, voor mij een heel fijn gezelschap. We hebben leuke uitstapjes gemaakt naar onder andere Barranca, Jauja en Cusco. Barranca is meer een badplaats waar we tijdens pasen waren, allemaal tentjes waren er op het strand en iedereen vierde dat er een aantal vrije dagen waren. Hier hebben we hele leuke mensen leren kennen die in Lima wonen. Jauja was een ervaring opzich, hier woont de familie van de man van mijn buurmeisje. Waar het ligt noemen ze 'sierra', oftewel 'gebergte', er zijn daar temperaturen die je kunt vergelijken met het weer in Nederland. Best fris dus, wel heel mooi en heel authentiek. Mensen vervoeren hun goederen met ezels bijvoorbeeld. We aten hier 'pachamanka', oftewel: oven in de grond. Er wordt een gat gegraven waar aardappelen, vlees en groenten in gaan. Dat wordt dan aangestoken en gegaard. Voor Died en mij een hele ervaring, we vonden het (meeste) wel lekker maar anderzijds wel heel 'puur'. Als snack of voorgerecht, net hoe je het wil zien, werd er cavia aangeboden. Dit heb ik afgeslagen, het feit dat mijn snuffie daar op het bord lag vond ik te confronterend. Died heeft het wel geprobeerd maar was ook niet heel enthousiast over het idee én de smaak. De familie nam ons heel warm op en we mochten er blijven slapen. 'S avonds werd er een groot feest gehouden. Als er iemand jarig is of er ook maar één andere reden is voor een feestje, grijpen de Peruanen die aan. Stoelen aan de kant en dansen maar, als je niet danst ben je saai en als je niet mee doet met drinken val je er ook een beetje buiten. Ze schenken bier in één glas en geven de fles door, nadat ze hun glas op hebben gedronken geven ze het door aan de volgende. Je drinkt dus allemaal uit één glas, dat vond ik in het begin wel even 'wennen', zacht uitgedrukt hahaha.. Na dat weekend zijn we nog een keer naar een koudere stad gegaan, Cusco! Wat een prachtige, koloniale stad. Wel koud én je krijgt er flink last van de hoogte. Ik had moeite met omhoog lopen, je hijgt heel snel. Coca tea helpt daarbij en coca snoepjes. Hier hebben we ook de Machu Picchu beklommen, in totaal een tocht van drie dagen. We zijn 1 dag naar beneden gefietst over wegen tussen de bergen door, het regende heel hard dus dat was best eng maar we gaven niet op. Uiteindelijk bereikten we een plek waar 'aguas calientes' waren, oftewel hete wateren. Hier waren natuurlijke bassins die heel warm waren, hier konden we lekker uitrusten. De volgende dag zijn we gaan 'ziplinen', via kabelbanen verplaats je je dan van de ene naar de andere plek. Ik ben niet zo'n held en heb het hier ook niet heel erg naar mijn zin gehad om eerlijk te zijn. Ik vond het maar eng. Ook toen bleven we weer in een heel leuk dorpje slapen en zijn we de volgende dag doorgelopen naar Machu Picchu. Het wereldwonder-idee had ik zelf minder, ik vond vooral de omgeving van Machu Picchu geweldig! Woest gebergte, die frisse lucht, even wat anders dan Lima. Het regende erg die dagen dus we hebben met natte schoenen door moeten lopen, dat was iets minder. We hebben overal lokaal gegeten en met onze gezondheid ging het steeds beter. Dat heeft dus een paar maanden geduurd! Onze lichamen zijn absoluut niet gewend aan het eten in Zuid-Amerika.
Eenmaal terug in Lima gingen we vaak naar het centrum in de weekenden. Het gedeelte waar ik woon is dus redelijk arm, er is weinig. Als je geen marktkoop-man of vrouw bent is hier weinig te beleven. Ik zocht, samen met Died, daarom vaak het vertier op. We hebben veel gewandeld in de stad, gingen vaak ergens zwemmen of lekker uit eten. Een beetje vakantie in het weekend, heerlijk! Samen hebben we ook veel tijd in de Starbucks gespendeerd, voor goed internet en koffie kun je immers niet op veel andere plekken terecht. Na een aantal maanden is Died weer richting huis gegaan, hij is nu 2 weken in Nederland en vermaakt zich goed. Hij zegt dat hij vooral het fietsen gemist heeft! Niet alleen het transport zelf, maar ook de drukte en uitlaatgassen die ermee gemoeid gaan maken Lima een weinig aantrekkelijke stad. Ik zie echter absoluut ook de mooie kanten van de stad en probeer daar in het weekend dus ook heen te gaan! Verder is de winter hier nu aangebroken.. Langzamerhand zakte de temperatuur (hallelujah!) en is het nu 20 graden. Dit blijft zo maar gaat gepaard met een grijze lucht die drie maanden aanhoudt, heel ongezellig. De Peruanen lopen met dikke jassen rond en roepen nu weer de hele tijd: 'tengo friooo' (ik heb het koud). Iedereen heeft het erover en zelf de huisdieren hebben allemaal een jasje aan of jurkje, ze betuttelen hun beesten graag. Ik loop zonder jas rond en heb het helemaal niet koud en dat vinden ze heel interessant. Ze zeggen wel vaak: ella es acostumbrada! Oftewel: zij is eraan gewend. Grappig cultuurverschil! Wij zijn juist blij dat het 20 graden wordt met wellicht een zonnetje, omgekeerde wereld.
Op mijn stage heb ik het minder naar mijn zin op het moment, ik zal zo vertellen hoe dat komt. Mijn stagebegeleider is haar moeder een aantal weken geleden verloren, dit waren vier heftige weken. Zij overleed aan kanker binnen zeer korte tijd en Died en ik waren bij de begrafenis. Mijn stagebegeleider is na het overlijden van haar moeder direct gestopt met werken waardoor ik alleen op mijn plek zit. Ik heb wel contact met de baas over dingen die ik op kan pakken en moet aan mijn stageverslag werken dus opzich is dat geen ramp, echter vind ik het niet heel leuk om alleen te zitten en mis ik wel een beetje begeleiding. Maar, ik hoef nog maar anderhalve week stage te lopen dus ik overleef het wel! Ik heb veel geleerd over hoe een Peruaans bedrijf werkt en over de gebruiken en de taal. Ik spreek nu goed Spaans en dat vind ik geweldig! Ik profiteer er volop van. Nergens spreken ze Engels dus kan ik het goed oefenen. Ik vind mijn collega's erg leuk, jonge mensen die hard werken en geïnteresseerd zijn. Echter werkt iedereen op een rustig tempo.. Als in HEEL rustig oftewel: tranquilo. Wat vandaag niet lukt komt morgen wel en als iemand zich niet aan een afspraak houdt naja dan is dat nou eenmaal zo. Als iemand niet op komt dagen of twee uur te laat, oprecht geen haan die er naar kraait. Niets heeft haast, deadlines bestaan niet en mañana mañana is niet iets wat wij in Nederland voor de grap zeggen.. Het bestaat echt!! Het toppunt was een bedrijfsfeestje wat ik had. Ik moest om 11 uur 's ochtends klaarstaan (ze houden van 'day drinking') dus ik stond netjes klaar, mooi jurkje aan, hakken aan, buiten te wachten.. Daar voel je je al licht oncomfortabel bij in deze buurt, je bent immers een gringo en ze kijken allemaal naar je. Appt mijn collega doodleuk: sorry Vivianne het wordt 2 uur, ik moet nog wat regelen voor het feest. Ik schoot meteen in de stress: en de uitnodigingen dan? Iedereen denkt dat het om 12 uur begint? HELP! Maar kennelijk is dat goed gekomen aangezien wij uiteindelijk om half vier aankwamen en iedereen er net was.. Die 2 uur werd natuurlijk ook anderhalf uur later.. En zo gaat álles hier.. Ik verlang af en toe naar de Nederlandse stiptheid! Zoals ik al zei: overdag drinken en dansen, ze zijn er gek op. Mensen kunnen fantastisch dansen dat moet ik toegeven, kinderen, volwassenen, ouderen alles danst! Ook in de parken 's avonds, heerlijk vind ik dat om te zien. Het zijn levensgenieters zonder al teveel zorgen, ze leven minimalistischer, zijn eerder tevreden en werken hard. Dat laatste is dus alleen tegenstrijdig: ze werken wel 6 dagen maar krijgen gedaan wat je in 3 dagen had kunnen doen..
Over een week komt Rozemarijn mij opzoeken en daar heb ik ZOVEEL zin in! Eindelijk kan ik haar mijn leven laten zien en komt iemand mij vergezellen, echt leuk. De eerste week ga ik haar Lima laten zien, gaat ze mee naar mijn werk en gaan we heerlijk Peruaans eten (wel op plekken waarvan ik inmiddels weet dat dat kan...). De tweede week zakken we af van Lima naar Ica, vervolgens reizen we door naar Arequipa en gaan we via Puno en Lake titicaca naar La Paz (Bolivia) en salar de Uyuni (zoutvlakten). Vervolgens komen we aan in Cusco en gaan we daarna door naar de amazone! (Relax pap en mam, geen enge tochten, gewoon een georganiseerde tour van maar twee dagen). We eindigen in Mancora, het paradijs in het noorden van Lima waar uitgestrekte stranden zijn. Vervolgens vliegt Rozemarijn weer terug.. Ik ben dan twee dagen 'vrij' in Lima en vlieg op 29 juli door naar Panama. Mijn clubgenootje uit Groningen gaat met haar vriend naar Colombia in augustus en wilde mij daarvoor nog heel graag zien, omdat ik Peru al helemaal heb gezien straks en zij makkelijker vanuit een ander land naar Colombia kan werd het: Panama! (Nee pap en mam, we gaan niet de jungle in...). Hier gaan we de stad verkennen en een boottour maken langs een aantal eilanden! We gaan natuurlijk ook het wereldberoemde Panama kanaal bekijken. Dit is maar 8 dagen in totaal en dan ga ik terug naar Lima. Zij vliegt dan door en gaat met haar vriend reizen, ik ben 28 juli terug in Lima voor de fiestas patrias. De Peruanen krijgen twee dagen vrij van hun werk om groots de onafhankelijkheid van Peru te vieren. Eigenlijk is het puur toeval dat ik dan terug ben in Lima, ik zal er nog wel wat van meepikken.
Als ik terug ben in Lima ga ik mijn tweede familie en de onderbuurvrouw gedag zeggen, ze vinden het jammer dat ik ga. Vandaag weer werd ik vroeg naar beneden geroepen om met hen te ontbijten, het is immers vaderdag en dus hebben ze weer een reden om samen te komen en tijd voor een 'chisme' (praatje). Ook mijn collega's zal ik gedag gaan zeggen, die willen op mijn laatste stagedag (aanstaande 30 juni dus niet juli) natuurlijk een feest houden. Er zal wel weer gespeechd worden, taart gegeten worden en gedronken. Elke dag zou hier een feestdag kunnen zijn..
Ik heb gemengde gevoelens bij het teruggaan naar Nederland. Natuurlijk zal ik bepaalde dingen missen maar als ik heel eerlijk ben: ik mis Nederland! Ik mis mijn vrienden, ouders, familie, het eten, eigenlijk van alles. Ik kan niet goed aarden hier. Het tempo ligt te laag, het verkeer belemmert je enorm en de wijk waar ik woon is gewoon geen aanrader. Ik kan mijn weg goed vinden en ik spreek Spaans maar elke vreemdeling zou hier verbaasd opkijken. Waar ik Hong Kong echt in mijn hart heb gesloten, daar zou ik met liefde gaan wonen, heb ik Peru toch echt anders ervaren. Absoluut een interessant land daar niet van, vooral de cultuur is ontzettend goed zichtbaar. Er zijn hele mooie delen te zien van Peru en het feit dat je zover weg zit is geweldig. De taal en het eten in bepaalde gebieden voegen daar nog een extra speciaal gevoel aan toe. Een ervaring rijker, zo zie ik het, maar een prettig werkritme en levensgeluk zal ik hier niet vinden. De lonen zijn bizar laag waardoor je men toch erg belemmerd wordt. Nu klink ik toch wel heel verwend maar we mogen blij zijn met het feit dat wij af en toe leuke uitstapjes kunnen maken of op vakantie, menig Peruaan zou met ons willen ruilen. We mogen studeren, hebben er het geld voor en kunnen zonder belemmeringen ons land verlaten en naar andere landen toe reizen.. Wat een luxe!
Ondanks dat ik nog een heerlijke maand in het verschiet heb; voy a regresar (ik kom terug!). Vanaf augustus ga ik even lekker bij pap en mam wonen.. Ik dacht dat ik hier wel tot rust kon komen maar heb mezelf alweer aan een nieuwe uitdaging onderworpen. Vanaf half augustus ga ik afstuderen bij KAO in Amersfoort (beter bekend van John Frieda en Guhl). Een heel cool, modern bedrijf waar ik onderzoek ga doen naar het merk Kerasilk op de Europese markt. Ik zal het product onderzoeken op een goed presterende markt en bekijken hoe deze marketingstrategie geïmplementeerd kan worden op een minder goed presterende markt, afhankelijk van het afnemersprofiel/wensen en behoeften. Heel interessant en ik heb er superveel zin in! Died is druk aan het solliciteren en op zoek naar een baan, die zal ongeveer rond dezelfde tijd beginnen. Er ontbreekt alleen nog één ding: een huis! We willen graag gaan samenwonen en gaan daarom vanaf augustus op zoek naar een plek in de Randstad. Een spannende, nieuwe periode komt eraan!
Ik hoop dat alles goed met jullie gaat, ik vermaak mij nog wel even hier en hoop jullie snel weer te kunnen zien. Ik heb nog wat foto's toegevoegd echter is de wifi zo slecht (dus trage upload snelheid) dat er geloof ik maar 3 of 4 geüpload zijn :(.. Zodra ik beter internet tegen kom probeer ik de rest te uploaden.
Besos y un abrazo vanuit Peru!
xxxxxx
